Uyumamaya direnen çocuklar gibiyim.

Uyku; kitap okumak, uyanık kalmak ise onun dışında yaptıklarım benim için.

Okumak dışında yaptıklarım da gerekli, yani bir çoğu. Bazısı beni besliyor, bazısı dinlendiriyor, bazısı eğlendiriyor ve bazısı yoruyor. Benim düzenli olarak uyumam lazım ki büyüyebileyim. Ne zamandır düzenli uyuyamıyorum. Uyusam da sık sık uyanıyorum, bundan olacak her tarafım ağırıyor.

Uyuyamıyorum –okuyamıyorum- çünkü etrafımdakileri kaçıracağımdan korkuyorum. Sohbet etmek, televizyon seyretmek, gezmek gibi çok önemli işlerim var.

Televizyon başlı başına bir esaret. Bir konu her kanalda farklı yorumlanıyor. Tabi ki aynı haberi ikinci kez izlemiyorum. Hani çocuklar sıkılır ya aynı oyuncaktan. Ama ya başkaları daha önemli birşeyler demişse diye kanal kanal dolaşıyorum. Hani çocuklar deşer ya evin orasını burasını. Önce haberi izliyorum sonra yorumlarını, sonra yorumun da yorumu. Hani sanki birazdan öleceğim de hepsini duymalıyım. Kenini sürekli meşgul etmek isteyen çocuklar gibiyim. Nihayetinde nasıl bir çocuk uyursa herşey bitecek, her şeyi kaçıracağım diye direnir ya ben de bir kitap alırsam elime ve okumaya başlarsam herşeyi kaçıracağımdan korkuyorum. Dur şunu da izleyeyeim, şu konuda da konuşayım...

Uykuya dalamayan çocuklar gibiyim. Bir başlasam bitirebilirim aldığım kitapları. Bir elime alsam başlayabilirim. Ah bir okusaydım daha neler yazabilirdim. Ama vakit yok ki okuyayım. Vijdanım rahatlasın diye boyuna kitap alıyorum. Gördüğü her oyuncağı alıp sonra bir köşede unutan çocuklar gibiyim.

Uyumayan çocuk huysuz olur. Bazen beşikte sallayanarak sersemleyince, bazen arabaya koyup gezdirilirken dikkati dağılınca, ortam değiştirince uykuya dalabilir.
Dalmak, Uykuya dalmak. Biryerden çıkıp başka bir yere gitmek. Biryerin derinlerine ulaşmak. Uykuya dalmak bundan bazen çok zor olur.

Kitap okumaya dalmak da uykuya dalmak gibidir. Bir alemden alır başka alemlere taşır kişiyi. Her kitapta ben ne alemler olduğunu tahmin ederim de zorlanırım dalmaya. Ah bir dalsam bu sefer kaybederim kendimi o alemlerde. Bazen çıkamam günlerce.

Uykuya dalmak için bazen son anda vaktiye reddedilenler kıymetli olur çocuk için. Çocuk emmeye karar verir ya annesine ya da emziğine yumulur. Ve farkında olmadan uyur. Bilerek uyumak veya bilinçsizce uyumak, farkeder mi uyuduktan sonra. Uyumayı bilen çocuk ağlamadan rahatça uykuya dalabilirken uyumayı bilemiycen zorlamayla sersemleyip uyuyabilir. Biri uyurken mutlu olur diğeri uyuyacak diye ödü kopar.
Okumak da böyle, kimisi isteyerek okur ve okurken mutlu olur, kimisi zorla işkence gibi okur. Kimisi de benim gibi okumak için elinden geleni yaparken birtek okumaz. Bekler ki yaptıkları onu okumaya sevketsin. Aldığım kitaplar, kitaplar hakkında okuduğum küçük yazılar, birden kıymete biner. Bazen etkiler kitaba sevkeder, bazen gönül bu vesile ile başka kitaplara meyleder.

Nihayetinde uyur bebek. Bebek uyur çocuk olur, çocuk genç olur, genç yetişkin. Uyumasa büyüyemez ki! Çünkü büyüme hormonu uykuda salgılanıyor. Bebeklerin büyümesi görülebilir ve ölçülebilir. Boy, kilo, baş çevresi vs. İnsanlar bu büyüyor maaşallah der, uyusun da büyüsün benim evladım diye ninniler söyler.

Ben okuyarak büyürüm. Zihinsel olarak. Dinginleşirim. Olgunlaşırım, hayata daha rahat bakarım. Saçlarım ağarmaz da zihnim ağarır.

Ve uyanır nihayetinde çocuk. Sanki o huysuzlukları uyku ile silinmiş gitmiştir. Daldığı alemlerden gelmiş, sanki yeniden doğmuştur. Acıkmıştır, merakı artmış etrafını seyre dalmıştır, dillenmiş farklı sesler çıkarmaya başlamıştır. Uykusunu alıp uyanmış uyanmış çocuk ne güzel gülümser, yemeğini ne güzel yer, oyununu ne güzel oynar. Uykusunu almış bir çocuk anne için ne güzeldir, ne rahattır. Her uyandığında anlar bunu da, çocuktur, unutuverir. Uykuya dalmak yine de zor gelir bebeğer, çocuğa, gence. Yetişkin olduğunda ise vakit yoktur eskisi kadar uyumak için. Yapılacak ne çok iş vardır. Bundan olsa gerek yetişkinler uyuyarak değil okuyarak büyümeye devam eder.

Büyümek bir yaştan sonra okuyarak olursa güzel görünüyor. Parayla veya mevkiyle büyümek çiğ kaçarken ilimle büyümek erdem oluyor.

Okumadan yaşlanmak ise gerçekten yaşlanmak. Bir ağacın yaşlanması gibi. Bir kaplanın, panterin yaşlanması gibi. Yok oluşa doğu koşar adım ilerlemek. Sahip olduklarını kaybedişi çaresizce seryretmek.

Ben yaşlanıyorum. Öyle zor ki, hem farkındayım hem birşey yapamıyorum.
Neler kaçırdığımı biliyorum. Hiçbirisini bilmesem bile. Bazen biraz kestiriyorum ama birden uyanıyorum. Hep uykusuz bir o kadar da huysuz bir hayat sürüyorum.

Ne oturduğundan ne de yattığından keyif almayan, sürekli huysuzlanan küçük bir çocuk gibi, bunamaya başlayan bir yetişkin gibiyim.

Uyusam ve rahatlasam. Her uynanışımda bedenen olmasa da değil ama zihnen büyüdüğümü ben de farkedeceğim etrafımdakiler de.

Çooook uykum var ama meraklı çocuklar gibiyim etrafımda olanları kaçıracağımdan korkuyorum. Uyumamak için direniyorum. Gözlerim uykusuzluktan kızarmış, Etrafına boş boş bakan, Düzenli uyuyamadığı için büyümesi gerileyen bir çocuk gibiyim. 30kasım 2010